จอกหินชนิดนี้เป็นไม้ล้มลุกหลายปี สูงไม่เกิน ๓๐ ซม. ลำต้นส่วนบนมีใบซ้อนกันแน่นเป็นกระจุก ส่วนล่างมีเนื้อไม้สีน้ำตาลอมเทา ผิวย่นและแข็ง ขึ้นแทรกอยู่ในซอกหินลักษณะคล้ายราก

 ใบเดี่ยว เรียงเวียนเป็นกระจุกแบบดอกกุหลาบซ้อน รูปใบหอก กว้าง ๑.๕-๒ ซม. ยาว ๕-๘ ซม. ปลายมน โคนสอบและแผ่เป็นปีกกว้างถึงก้านใบ ขอบหยักมนไม่เท่ากัน แผ่นใบด้านบนสีเขียวเข้ม มีขนต่อมหนาแน่น และมีขนสีขาวคล้ายใยแมงมุม ด้านล่างมีขนสีขาวคล้ายใยแมงมุมหนาแน่น เส้นกลางใบมีขนสีน้ำตาล เส้นแขนงใบข้างละ ๖-๙ เส้น เห็นชัดทางด้านล่าง

 ดอกมักเป็นดอกเดี่ยว ออกตามซอกใบ ก้านดอกมีขนสีน้ำตาลอมเหลืองหม่นหนาแน่น ใบประดับ ๒ ใบ ติดอยู่ที่ปลายก้าน รูปใบหอกกลับ กว้างประมาณ ๘ มม. ยาวประมาณ ๑.๕ ซม. โคนสอบแคบ ก้านสั้นมีขนสีน้ำตาลอมเหลืองหม่นหนาแน่น กลีบเลี้ยงโคน

เชื่อมติดกันเล็กน้อย มีขนคล้ายใยแมงมุมสีขาว ปลายแยกเป็น ๒ ส่วน ส่วนบนเป็นแฉกเดี่ยว รูปคล้ายสามเหลี่ยม กว้างและยาวเท่ากัน ประมาณ ๘ มม. ที่ปลายแยกเป็น ๓ แฉกตื้น ส่วนล่างมี ๒ แฉก รูปสามเหลี่ยมแคบ กว้างประมาณ ๔ มม. ยาวประมาณ ๗ มม. กลีบดอกสีม่วงอมชมพู รูประฆังปากกว้าง โคนเชื่อมติดกัน กว้าง ๓-๖ มม. ยาว ๑.๒-๑.๕ ซม. หลอดด้านบนสั้นกว่าด้านล่าง ปลายแยกเป็น ๕ แฉก รูปเกือบกลม กว้างและยาวประมาณ ๕ มม. เกลี้ยง เกสรเพศผู้ ๕ เกสร ติดอยู่ในหลอดกลีบดอก เกสรเพศผู้ที่สมบูรณ์ ๒ เกสร ยาวประมาณ ๔ มม. ก้านชูอับเรณูรูปแถบสีขาว บิดงอตรงกลาง อับเรณูสีเหลือง ยาวประมาณ ๒.๕ มม. พูอับเรณูโคนถ่างออกจากกัน อับเรณูแต่ละอับชิดกันที่ปลายเล็กน้อย มีขนสั้นนุ่ม เกสรเพศผู้ที่เหลืออีก ๓ เกสร เป็นหมัน ติดใกล้โคนหลอดกลีบดอกลักษณะคล้ายก้านชูอับเรณูขนาดเล็ก สั้น สีขาว อาจมีอับเรณูที่ลดรูปขนาดเล็กมากติดอยู่ จานฐานดอกเป็นรูปวงแหวน สูงประมาณ ๑ มม. เป็นคลื่นเล็กน้อย รังไข่อยู่เหนือวงกลีบ ยาวประมาณ ๓ มม. เกลี้ยง ก้านยอดเกสรเพศเมียยาวประมาณ ๑.๒ มม. ยอดเกสรเพศเมียรูปลิ้น ยาว ๑.๕-๒ มม.

 ผลแบบผลแห้งแตก กว้างประมาณ ๕ มม. ยาวประมาณ ๒ ซม. บิดเป็นเกลียวห่าง เกลี้ยง กลีบเลี้ยงติดทนขยายขนาดหุ้มโคนผล เมล็ดขนาดเล็ก มีจำนวนมาก รูปคล้ายกระสวย ผิวย่นและขรุขระ สีน้ำตาลเข้ม

 จอกหินชนิดนี้เป็นพรรณไม้ถิ่นเดียวของไทยมีเขตการกระจายพันธุ์ทางภาคเหนือ พบเฉพาะตามหน้าผาหินปูนที่สูงชันและเปิดโล่ง ที่สูงจากระดับทะเล ๑,๖๐๐-๒,๒๐๐ ม. ออกดอกเดือนกรกฎาคมถึงกันยายน เป็นผลเดือนกันยายนถึงธันวาคม.